متداول ترین علامت بارز اسیدوز مزمن، لنگش است. به هنگام اسیدوز و با مرگ میکروارگانیسمهای موجود در شکمبه، سموم داخلی و هیستامین حاصل از مرگ میکروارگانیسمها با عبور از دیواره شکمبه وارد خون شده و با افزایش نفوذپذیری مویرگ های تغذیه کنند انگشت های پای حیوان باعث لنگش میشوند. پیشگیری از لنگش با استفاده از راهکارهایی که از اسیدوز جلوگیری میکنند، انجام میگیرد.